Zaledwie siedem dni pozostało do Wielkiego Tygodnia! Nadszedł czas, aby uczcić miłość Boga, która została ujawniona poprzez mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Dziś spróbujemy przyjrzeć się znaczeniu tego wyjątkowego wydarzenia.
W dzisiejszej Ewangelii niektórzy Grecy, prawdopodobnie nawróceni na judaizm, zwracają się do Filipa (którego imię jest greckie) i mówią:
Panie, pragniemy zobaczyć Jezusa
Filip przekazuje tę informację Andrzejowi, który również nosi greckie imię, po czym obaj udają się z prośbą do Jezusa. Mimo niepewności co do wcześniejszego spotkania tych dwóch postaci z Jezusem, należy zwrócić uwagę na nietypową odpowiedź udzieloną przez Jezusa swoim uczniom.
Zaprawdę, powiadam wam, jeśli ziarno pszenicy nie wpadnie w ziemię i nie obumrze, pozostaje tylko jednym ziarnem, ale jesli obumrze, przynosi obfity owoc
Ziarno nie umiera w dosłownym tego słowa znaczeniu, lecz przekształca się całkowicie w nową formę: korzenie, liście i owoce. Podobnie gąsienica rezygnuje ze swojego pierwotnego stanu, przemieniając się w zupełnie odmienne stworzenie, często o wyjątkowej urodzie, jakim jest ćma lub motyl.
Co to znaczy zobaczyć Jezusa?
Zobaczyć Jezusa to nie tylko spojrzeć na Niego, czego zapewne chcieli ci Grecy. Zobaczyć Jezusa oznacza całkowicie wniknąć w jego sposób myślenia, zrozumieć, dlaczego musiał cierpieć, umrzeć i zmartwychwstać.
Podobnie jak ziarno pszenicy, Jezus musi zrezygnować z wszystkiego, włączając w to swoje życie, aby zapewnić nowe życie sobie oraz tym, którzy pokładają w Nim wiarę. W rezultacie zarówno On, jak i my doświadczamy przemiany. Jeśli nie umiemy dostrzec w tym sedna życia Jezusa, może to oznaczać, że nie zrozumieliśmy Go w pełni. Jednakże Jezus zachęca nas do dalszego refleksyjnego podejścia:
Ten, kto miłuje swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swojego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne
A jeśli chcemy być blisko Jezusa, musimy kroczyć Jego Drogą:
Ktokolwiek mi służy, niech idzie za mną, a gdzie ja jestem, tam będzie i mój sługa. Ktokolwiek Mi służy, tego Ojciec uhonoruje.
To oznacza towarzyszenie Jezusowi i Maryi podczas całej drogi na Kalwarię, niezależnie od tego, gdzie i kiedy się to dzieje dla każdego z nas.
Czy jesteśmy gotowi pójść za Jezusem? odpuścić sobie wszystko i pozwolić Bogu działać?
Czy jesteśmy na to gotowi? Czy boimy się odpuścić wszystko? Czy Jezus prosi o zbyt wiele? Nie miejmy wątpliwości, sam Jezus się bał, bardzo się bał:
Teraz moja dusza jest zaniepokojona. I co mam powiedzieć: «Ojcze, wybaw mnie od tej godziny»?
Jest oczywiste, że jest to modlitwa, którą Jezus chciałby się modlić. Drugie czytanie z Listu do Hebrajczyków przedstawia to obrazowo:
Jezus za dni swego ciała zanosił modlitwy i błagania, głośno i ze łzami, do Tego, który mógł go wybawić od śmierci…
Odpuszczenie nie przyszło Jezusowi łatwiej niż nam. Ale po modlitwie, kiedy ze strachu i drżenia pocił się krwią, był w stanie powiedzieć „tak”, ponieważ:
Chociaż był Synem, przez to, co wycierpiał, nauczył się posłuszeństwa, a będąc doskonałym, stał się źródłem zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy są Mu posłuszni…
Jak sam Jezus mówi na koniec dzisiejszej Ewangelii:
A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie.
„Wywyższony” odnosi się do krzyża:
Powiedział to, aby wskazać, jaką śmiercią miał umrzeć.
Ale „wywyższony” odnosi się także do chwały Ojca, do której jesteśmy zaproszeni.
Dlatego dzisiaj skupiamy się na rozpoznawaniu Jezusa obecnego w Ewangelii. Ten Jezus zrezygnował ze wszystkiego dla naszego dobra i zachęca nas do towarzyszenia Mu w naszej życiowej podróży. W modlitwie prosimy o Jego odwagę i ufność wobec Ojca, aby nasze życie, radość i spełnienie, których wszyscy pragniemy, mogły opierać się na przebaczeniu i oddaniu Bogu.