Niewiele wiemy o życiu Łukasza. Zapewne żył w I wieku, gdyż inaczej nie mógłby być autorem Ewangelii i Dziejów Apostolskich. Większość badaczy zgadza się również z tym, iż to właśnie Łukasza wspomina Paweł w swych listach, musiał zatem Łukasz towarzyszyć Pawłowi w jego misyjnych wyprawach. Z nader skąpych przesłanek, którymi dysponujemy, można też wnosić, iż był Łukasz człowiekiem wykształconym, najprawdopodobniej lekarzem z zawodu, doskonale znał grekę i grecki przekład Starego Testamentu. Wczesna tradycją chrześcijańska uznaje Łukasza za Syryjczyka z Antiochii, mówi, że był artystą, człowiekiem nieżonatym i członkiem pierwszej chrześcijańskiej wspólnoty w tym mieście.
Ewangelia według św. Łukasza
Łukasz spisywał swą Ewangelię, chcąc uporządkować wszystkie świadectwa, które zebrali już przed nim inni. Z tak wielką starannością tropił wszelkie ślady Jego ziemskiego życia i męczeńskiej śmierci, że przez wielu uznawany jest nie tylko za teologa, ale i za historyka. Często mówi się także, iż Łukasz musiał poznać Przenajświętszą Panienkę, i że to sama Maria podyktowała mu Magnificat.
Ewangelia według świętego Łukasza wyraźnie różni się od pozostałych trzech — znajdujemy w niej 18 nowych przypowieści i opis sześciu cudów, o których nie opowiada ani Mateusz, ani Marek, ani Jan. Jako utalentowany narrator Łukasz nie tylko rozwija wątki, które znamy z pozostałych Ewangelii, lecz poprzez bogactwo szczegółów nadaje im zupełnie nowy rys. W swych opowieściach wielką wagę przykłada do miłosierdzia, jakie Chrystus okazywał grzesznikom, do Jego troski o kobiety, współczucia dla odrzuconych, biednych i cierpiących. To Łukasz też najdobitniej mówi o znaczeniu modlitwy i o roli Ducha Świętego w chrześcijańskim życiu
Modlitwa
Boże, Ty wybrałeś Świętego Łukasza, aby przez swe pisma głosił chwałę Twego Syna i uczył nas miłości i współczucia. Daj i nam łaskę głoszenia Dobrej Nowiny całym naszym życiem. Amen