Na wykonanym z cegły, otynkowanym i pomalowanym na biało monumencie, który wieńczy żelazny krzyż poniżej widnieje rok 1908. Znajduje się na nim wizerunek Najświętszej Marii Panny.
Historia fundacji kapliczki to trzy główne powody.
Pierwszy to podziękowanie za uratowanie życia i wybawienie z ciężkiej choroby. Drugi to wielki pożar w ówczesnej Walcowni Miedzi w Osinach, który strawił ogromne połacie fabryki, również w 1908 roku. Prośba o opiekę nad jego pracownikami.
Trzeci – miejscowość Osiny należąca do parafii w Dmosinie nie została wymieniona na figurze znajdującej się przed kościołem w Dmosinie.
Powstała również w 1908 roku. Figura ta jest podziękowaniem mieszkańców okolicznych wsi za to, że ich rodzinne miejscowości nie przeszły na Mariawityzm. Mieszkańcy Osin chcieli w ten sposób podkreślić swoje przywiązanie do religii rzymsko-katolickiej i kultu Najświętszej Marii Panny, którą umieścili na kapliczce w swojej miejscowości. Jak wiadomo jednym z obiektów sporu był obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy.
Według stwierdzeń najstarszych żyjących mieszkańców tej dzielnicy Osin, kapliczka była już przed 1908 rokiem.
Przedtem według tych rekacji stał krzyż (prawdopodobnie zbudowany po 1863 roku po powstaniu styczniowym).
Z biegiem lat kapliczkę (krzyż) modernizowano i powstała „kapliczka” jaką widzimy obecnie. Była ona miejscem kultu religijnego mieszkańców, tam zbierano się na modlitwy (majowe i inne).
W tradycji mieszkańców Osin było, że w czasie pogrzebów mieszkańców (kościół i cmentarz w Dmosinie), przy tej kapliczce kondukt pogrzebowy zatrzymywał się, odmawiano modlitwy i cześć uczestników pogrzebu wracała do Osin (ci nie mogli iść dalej) a pozostali szli do Dmosina do kościoła i na cmentarz.
Po powstaniu kościoła w Osinach ten zwyczaj zamierał i aktualnie nie istnieje.
Relacja pisemna: Henryk Kapusta, Jacek Perzyński
Źródło; „Krzyże i kapliczki przydrożne Głowna i okolic”, str. 195
Ks. Stanisław Banach
