Maria Michaela Desmaisières, wicehrabina Sorbalán urodziła się 1 stycznia 1809 roku w Madrycie. Gdy Maria była jeszcze małą dziewczynką, umarła jej matka. Dzieciństwo spędziła Maria w Guadalajarze, tam też zaczęła zajmować się dobroczynnością, opieką nad upadłymi kobietami i niesieniem słowa Bożego. Młoda Maria odrzuciła propozycję małżeństwa i przez kilka lat mieszkała z bratem, który był ambasadorem Hiszpanii w Belgii i we Francji. W 1848 roku Maria powróciła do Hiszpanii i postanowiła poświęcić życie chorym i potrzebującym. Nie bacząc na własne zdrowie, opiekowała się ofiarami epidemii cholery, która nawiedziła Walencję w 1836 r. Zadbała też później o to, by chorych nie pozostawiono bez opieki.
Służebnice Boże
Wrażliwość społeczna i głęboka chrześcijańska wiara sprawiły, że Maria Michaela powołała do życia Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Sakramentu. W roku 1859 została jego przełożoną, a w siedem lat później, gdy działało już siedem domów zakonnych, Zgromadzenie zostało oficjalnie uznane przez Rzym. W roku 1865, gdy w Walencji wybuchła zaraza, siostry ze zgromadzenia Marii Michaeli podążyły na pomoc, a ona wyruszyła za nimi. Tym razem choroba jej nie oszczędziła – oddała życie 24 sierpnia, do końca służąc innym. Maria Michaela została kanonizowana w 1934 roku.
