Gdy Rajmund przyszedł na świat, niemal cały Półwysep Iberyjski podbity był przez islam. Przydomek „Nonnatus”, pochodzi od łacińskiego „nienarodzony” – jego matka zmarła w trakcie porodu, a życie chłopca uratowano dzięki cesarskiemu cięciu. W 25. roku życia Rajmund wstąpił do zakonu mercedariuszy (zwanych też nolaskami, od imienia swego założyciela), którego misją było wykupywanie chrześcijańskich niewolników. Piotr Nolasco wysłał Rajmunda do Algieru, wręczając mu znaczną sumę na wykup jeńców. Jednak niewolników było tak wielu, że Rajmundowi zabrakło pieniędzy. Zaoferował więc kalifowi siebie jako zastaw. Najpierw traktowano go surowo, ale szybko został uwolniony, gdyż muzułmanie lękali się, że jeśli stanie mu się krzywda, mogą stracić okup.
Nawracając Saracenów
Gdy Rajmundowi pozwolono swobodnie poruszać się po Algierze, on uznał to za znak Boży i postanowił głosić Dobrą Nowinę muzułmanom. Ponieważ mimo ostrzeżeń nie zaprzestał ewangelizacji, ponownie go uwięziono i poddano torturom. Spędził osiem miesięcy w lochach, nim wreszcie sam Piotr Nolasco przybył do kalifa, wpłacił okup i zabrał go do domu. Wieści o odwadze i męczeństwie Rajmunda rozeszły się po całej Europie. Tuż po jego powrocie do Hiszpanii papież Grzegorz IX mianował go nawet kardynałem i zaprosił do Rzymu. Wycieńczony Rajmund nie wytrzymał jednak trudów podróży, zmarł w Cardonie, zaledwie kilka kilometrów od Barcelony. Jego kult, który rozwinął się w Hiszpanii natychmiast po jego śmierci, papież Aleksander VII zatwierdził w 1657 r. Ze względu na szczególne okoliczności swych narodzin święty Rajmund Nonnatus do dziś wzywany jest często w modlitwach o szczęśliwy poród.
