Dzisiejszą #niedzielę chcemy poświęcić na rozważaniu o tym czym jest sumienie.
Zdarza się bowiem, że w jakiejś poważnej sprawie przychodzi nam usprawiedliwiać siebie i własne postępowanie powołując się na swoje sumienie.
Mówimy, że musieliśmy postąpić tak a nie inaczej ażeby pozostać w zgodzie ze swoim sumieniem.
Przy czym używając słowa „sumienie”, dokonujemy szczególnego rodzaju rozeznania.
Rozeznania dobra i rozeznania zła. To pierwsze powinniśmy czynić, to drugie odrzucić.
W języku łacińskim sumienie czyli #conscientia, oznacza rozeznanie zgodne z wolą Boga, który chce dobra, a brzydzi się złem.
Sumienie jest wrodzoną zdolnością człowieka, która skłania go do czynienia dobra. Jednakże uzdolnienie to musi rosnąć i dojrzewać.
Na jego rozwój wpływają warunki życia, wychowanie, otoczenie i los każdego pojedynczego człowieka.
Obowiązkiem każdego z nas jest kształtować sumienie tak, ażeby był zdolny podejmować decyzje z własnego przekonania i na własną odpowiedzialność, obierając przy tym dobro.
Sumienie skłania człowieka do czynienia dobra i unikania zła. Przed podjęciem jakiejś decyzji sumienie napomina do dobra i przestrzega przed złem, a następnie osądza czyn jako sprawiedliwy lub niesprawiedliwy.
W ten sposób sumienie – sumienie dojrzałe, samokrytyczne i odpowiedzialne – jest busolą umożliwiającą orientację w naszym życiu.
Nawet jeśli człowiek w jakiejś decyzji ale idąc szczerze za głosem sumienia, pobłądzi, nie popełnia grzechu.
W przypadku sumienia wahającego się, niepewnego, mamy obowiązek postarać się przed podjęciem decyzji, o wyjaśnienie na drodze gruntownego przemyślenia skutków swojej decyzji czy danego czynu. Powinniśmy zasięgnąć porady u osób posiadających odpowiednie kompetencje. Albo drogą konfrontacji swojego punktu widzenia z przykazaniami Bożymi lub drogą modlitwy.
Zła wola, lenistwo i ignorancja mogą sumienie skierować na złą drogę, na fałszywe tory.
Panujące w danym okresie opinie, pycha, buta i upór zagrażają sumieniu. Aby mieć pewność, że podejmowane przez nas decyzje są tymi właściwymi, wszyscy jesteśmy zobowiązani aby przy ich podejmowaniu, kierować się prawem moralnym, etyką i słowem Bożym.
Sumienie jest „głosem Bożym”. Jest zdolnością ludzką i może kierować postępowaniem człowieka zgodnie z wolą Bożą.
Z listu Apostoła św. Pawła do Rzymian:
„Gdy poganie, którzy Prawa nie mają, idąc za naturą, czynią to, co Prawo nakazuje, chociaż Prawa nie mają, sami dla siebie są Prawem. Wykazują oni, że treść Prawa wypisana jest w ich sercach, gdy jednocześnie ich sumienie staje jako świadek, a mianowicie ich myśli na przemian ich oskarżające lub uniewinniające” Rz 2, 14-15
Sumienie jest najcenniejszą zdolnością ludzką. Człowiek, który idzie za jego głosem, zachowuje swoją godność moralną. Wolność sumienia jest wartością wysokiej rangi. Jest wartością wszystkich miłujących wolność.
Tomasz Morus męczennik chrześcijański i święty Kościoła katolickiego, powiedział;
„Nigdy nie myślałem o tym, aby wyrazić zgodę na coś, co byłoby przeciw mojemu sumieniu”.
A ze słów kardynała Newmana wyczytać możemy;
„Zawsze uważałem, że posłuszeństwo wobec sumienia, nawet wobec błądzącego sumienia, jest najpewniejszą drogą ku światłu”
Postępujcie zawsze z wolą swojego sumienia. Szukajcie najlepszych rozwiązań. Radźcie się kompetentnych.
I w końcu, bądźmy dla siebie mili, bądźmy dla siebie wsparciem.
Postępujmy wobec siebie zgodnie z wolą Boga.
Nakłaniamy do uczestnictwa w niedzielnym nabożeństwie, gdyż słuchając Słowa Bożego, przypominamy sobie prawdy wiary i obowiązki życia chrześcijańskiego.
Życzymy wszystkim dobrej niedzieli
