Augustyn urodził się w Tagaście w roku 354. Jego ojcem był poganin o imieniu Patrycjusz, ale matka Monika była chrześcijanką. W wieku 16 lat Augustyn zaczął studiować prawo w Kartaginie, a potem, od roku 375, wykładał gramatykę i retorykę. Wierzył w Boga, lecz pod wpływem pism filozofów, między innymi Platona, nie został chrześcijaninem. Żył z pewną kobietą, ale choć mieli syna, nie poślubił jej. W roku 383 Augustyn pojechał do Rzymu, gdzie wykładał retorykę, ale wkrótce przeniósł się do Mediolanu. Za nim podążyła jego matka, której największym marzeniem było, by syn zwrócił się ku Bogu. W roku 385 Augustyn, po piętnastu latach, porzucił swą kochankę i wkrótce potem biskup Mediolanu Ambroży pomógł mu odnaleźć drogę i miłość do Pana.
Nawrócenie
Wiosną 387 roku Augustyn nawrócił się i przyjął chrzest. Gdy miesiąc później zmarła jego matka, uwielbiana święta Monika, Augustyn powrócił do Afryki Północnej. W 391 roku Augustyn przyjął święcenia kapłańskie i został pomocnikiem biskupa Hippony (dziś Annaba w Algierii), a po kilku latach stał się jego następcą. W tym okresie spod pióra Augustyna wyszły liczne dzieła teologiczne, stanowiące ważny głos w toczących się wówczas religijnych sporach. Dziś największą sławą cieszą się Wyznania, napisane w roku 399. W księdze tej Augustyn opisuje dzieje swego życia, widząc je jako kolejne stadia duchowego rozwoju, snuje rozważania o kwestii dobra i zła, o wolnej woli i o Bożej Łasce. Po niemal czterdziestu latach Bożej służby Augustyn zmarł 28 sierpnia 430 roku.
