Etiopia od wieków była krajem chrześcijańskim, ale kościół państwowy był Kościołem Koptyjskim, nieraz więc, że inne chrześcijańskie wyznania cierpiały z powodu prześladowań. Jednym z najsłynniejszych męczenników tego afrykańskiego kraju stał się żyjący w pierwszej połowie dziewiętnastego wieku Gabra Michał. Gabra od wczesnej młodości był koptyjskim mnichem i słynął w całej Abisynii (tak wówczas nazywano Etiopię) ze swych kazań i cnotliwego życia. Gdy ukończył pięćdziesiąt lat spotkał wincencjańskiego kałana, Justyna de Jacobis. Razem udali się do Egiptu do patriarchy Kościoła Koptyjskiego a później do Rzymu, do papieża. Po tych spotkaniach Gabra Michał w 1844 roku przeszedł na katolicyzm.
Wraz z ojcem Justynem powrócili do Etiopii i założyli katolickie kolegium, by przygotowywać młodych ludzi do służby kapłańskiej. Wtedy jednak władze uznały, że zagraża to państwowemu Kościołowi, zesłały księdza Justyna na wyspę Massawa. Jednak Justyn w tajemnicy popłynął z powrotem na kontynent i wyświęcił Gabrę Michała na katolickiego księdza.
Z wiarą przeciwko władcy
W roku 1855 cesarzem Etiopii został Teodor II. Monarcha jednoznacznie opowiedział się po stronie Kościoła państwowego i nakazał, by Gabrę i czterech innych księży katolickich wtrącić do więzienia. Nawet pod groźbą tortur Gabra nie zaparł się wiary – rozwścieczony władca skazał go na śmierć, ale po interwencji brytyjskich dyplomatów zmienił wyrok na dożywotnie więzienie. Nie darował jednak swemu wrogowi – kazał w łańcuchach obwozić go po całym kraju, lecz i wtedy Gabra się nie ugiął. Ta udręka trwała kilka miesięcy – 28 sierpnia 1855 r. Gabra Michał zmarł z głodu i wyczerpania na środku piaszczystej drogi. Został beatyfikowany w roku 1926, a proces kanonizacyjny jest w toku.
