8 maja 1894 roku w domu Juliusza i Marianny Kolbe urodził się syn. Na chrzcie otrzymał imię Rajmund. Szybko okazało się, że nie jest to zwyczajny chłopiec. W wieku dwunastu lat Rajmund miał wizję – ukazała mu się Matka Boża, trzymająca dwie korony: białą i czerwoną. Spytała chłopca, której pragnie; on zaś odrzekł, że obu. Biała korona symbolizowała czystość, czerwona – męczeństwo.
Rok później Rajmund zaczął naukę u franciszkanów we Lwowie. W 1910 roku rozpoczął nowicjat i przyjął imię Maksymilian. W 1914 roku złożył śluby wieczyste i przybrał imię Maria. Później w Rzymie uzyskał doktoraty z filozofii i teologii. W 1917 r. założył Rycerstwo Niepokalanej (Militia Immaculata – MI): stowarzyszenie ludzi oddanych apostolstwu pod patronatem Najświętszej Panienki.
Rycerze Niepokalanej
Maksymilian wrócił do Polski w 1919 r. W styczniu 1922 roku zaczął wydawać „Rycerza Niepokalanej”, organ rozwijającego się żywiołowo Rycerstwa. Wkrótce przeniósł wydawnictwo do Grodna, a po pięciu latach w Teresinie pod Warszawą powstał niepokalanowski klasztor – główna siedziba Milicji Niepokalanej, z czasem wydawnictwa prasowego, a po kilku latach też stacji radiowej. W roku 1930 Maksymilian udał się do Japonii, gdzie pod Nagasaki założył drugi Niepokalanów. Do Polski wrócił w roku 1936 i wkrótce potem rozpoczął starania o otwarcie kolejnych ośrodków w Belgii i na Łotwie. Przerwała je jednak wojna. Wojna przerwała też życie Maksymiliana Marii Kolbego, wkładając na jego skronie drugą – czerwoną i męczeńską koronę. Aresztowany i przewieziony do Oświęcimia dobrowolnie ofiarował swe życie za ojca rodziny, którego Niemcy mieli zabić. 14 sierpnia 1940 r. ojciec Kolbe po otrzymaniu zastrzyku z trucizną zmarł w bunkrze głodowym.
