Hormizdas urodził się w połowie V wieku w zamożnej rodzinie. Za młodu żył tak jak inni ludzie o jego pozycji – nawet ożenił się i miał dzieci. Jego życie odmieniło się po śmierci żony. Rozpoczął studia teologiczne i został diakonem. Wtedy objawiły się jego talenty dyplomatyczne, a we wstrząsanym religijnymi sporami Rzymie okazały się one bardzo przydatne. Trzeba było godzić zwolenników papieża Symmacha i antypapieża Wawrzyńca, a na przełomie V i VI w. zarysowała się groźna schizma. Patriarcha Konstantynopola Akacjusz okazał się zwolennikiem monofizytyzmu — herezji utrzymującej, że Jezus miał tylko boską naturę, zagrażającej podstawom wiary chrześcijańskiej. Spory religijne osiągnęły szczyt właśnie, gdy Hormizdas znalazł się w Rzymie.
Papież i rozjemca
Umiejętności i talenty Hormizdasa były powszechnie doceniane, toteż gdy w roku 514 umarł Symmach, jego właśnie obrano papieżem. Nowo obrany biskup Rzymu natychmiast przystąpił do dzieła – w ciągu kilku lat (dzięki poparciu cesarza Justyniana) hierarchowie popierający herezję stracili urzędy, a w roku 519 biskupi Wschodu i Zachodu zgodnie zaakceptowali sformułowane przez nowego papieża | nowe wyznanie wiary, zwane „credo Hormizdasa”, które na kilka wieków odsunęło od Kościoła groźbę rozłamu. Sobie od silny i zjednoczony Kościół, ale nie tylko – kilkanaście lat później na tronie Piotrowym zasiadł jego syn Sylweriusz. Obaj z czasem zaliczeni zostali w poczet świętych. Hormizdas umarł w roku 523. Pozostawił po sobie silny i zjednoczony Kościół, ale nie tylko – kilkanaście lat później na tronie Piotrowym zasiadł jego syn Sylweriusz. Obaj z czasem zaliczeni zostali w poczet świętych.
