Komentarze do Ewangelii

Powoli kończymy lekturę Ewangelii według św. Marka, która towarzyszyła nam przez cały mijający rok liturgiczny. Dziś otrzymujemy dość trudny tekst – mowę o rzeczach ostatecznych. Ostatecznie ważnych. „Niebo i ziemia przeminą – zapowiada Pan Jezus – ale słowa moje nie przeminą”. Jak wygląda moja osobista wierność Słowu Pana? Czy czytam je w Biblii, czy proszę

„Strzeżcie się uczonych w Piśmie. Z upodobaniem chodzą oni w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. Objadają domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci tym surowszy dostaną wyrok”. Słowa te padają dziś w Ewangelii z ust Pana Jezusa. Wraz z paralelnym fragmentem u św.

„Będziesz miłował bliźniego swego, jak siebie samego” – oznajmia Pan Jezus. Nie zawsze potrafimy kochać innych, bo z różnych powodów nie kochamy siebie.Ewangeliczna miłość siebie to oczywiście nie „miłość własna”, egocentryczna lub narcystyczna namiastka, która jest wyrazem niedojrzałości, skupienia na sobie i duchowego nieporządku.Miłość siebie to coś więcej niż samoakceptacja lub emocjonalna zgoda na to,

Uszkodzone oczy serca, duchowa krótkowzroczność lub wręcz ślepota, to jeden z częstszych skutków grzechu, którym w jakiejś mierze wszyscy podlegamy. Niektórzy ludzie pozostają niewidomi na Pana Boga: na to że żyje i działa. Z reguły łączy się to także z obojętnością wobec szatana. Inni nie widzą wokół siebie bliźnich, zwłaszczatych „problemowych”. Nadmierna kontrola i troska

Modlitwa prośby to dla sporej grupy chrześcijan jedyna forma osobistego kontaktu z Panem Bogiem. Forma mało skuteczna, dodajmy, jak zresztą zgodnie podkreślają ci, których wołania – zanoszone nawet długie lata – nigdy nie doczekały się odpowiedzi. Kiedy Bóg nie spełnia naszych próśb? Kiedy nie odpowiada tak, jakbyśmy chcieli? Przynajmniej w trzech sytuacjach. Po pierwsze, wtedy