Uważa się , że uzdrowienie syna szlachcica ( Jan 4:46-54 ) jest pierwszym odnotowanym cudem uzdrowienia Jezusa.
W tym cudzie szlachcic z Kafarnaum prosi Jezusa o interwencję w sprawie umierającego syna.
Kiedy Jezus nauczał w Galilei, podszedł do niego szlachcic (urzędnik królewski) z miasta Kafarnaum i błagał Jezusa, aby uzdrowił jego umierającego syna. Mimo, że ojciec młodego człowieka był bardzo ważną osobą, nic nie można było zrobić, aby jego syn wyzdrowiał. Syn był tak chory, że mógł umrzeć.
Mężczyzna myślał tylko o swoim umierającym synu. Podszedł do Jezusa i błagał aby Jezus udał się z nim do Kafarnaum, do jego domu, zanim jego syn umrze!
Ale Jezus nie poszedł do domu tego człowieka. Zaskoczył urzędnika królewskiego, każąc mu wracać do domu. „Twój syn będzie żył”. Kiedy Jezus to powiedział, człowiek WIERZYŁ w Jego słowa. Natychmiast wyruszył z powrotem do Kafarnaum. Była godzina pierwsza po południu, kiedy Jezus wypowiedział te słowa.
W drodze powrotnej do domu słudzy mężczyzny spotkali go na drodze. „Twój syn żyje”, wykrzyknęli, „Jego gorączka odeszła!” Ojciec bardzo się ucieszył z tej dobrej nowiny.
Ojciec zapytał, o której godzinie gorączka ustąpiła?Powiedzieli: „Gorączka ustąpiła o pierwszej po południu”.
Pierwsza po południu to dokładnie ten czas, kiedy Jezus wypowiedział słowa: „Twój syn będzie żył”. Urzędnik królewski i wszyscy w jego domu wierzyli teraz, że słowa Jezusa są zawsze prawdziwe.
Jezus wypowiedział te słowa, kiedy był w Kanie, a syn był daleko w Kafarnaum. Jezus uzdrowił chłopca, mimo że był daleko.
PS. Słowa Jezusa są ważne dla ludzi bez względu na to, jak daleko się znajdują.