Jak mówią Dzieje Apostolskie, Tymoteusz pochodził z Lystry, jego ojciec był poganinem, a matka chrześcijanką. Gdy Paweł przybył do jego rodzinnego miasta, Tymoteusz wywarł na nim tak dobre wrażenie, iż nie zważając na jego młody wiek, Paweł uczynił zeń swego ucznia. Mimo trudów i niebezpieczeństw, jakie nań czyhały, Tymoteusz towarzyszył Pawłowi w jego drugiej wyprawie misyjnej. Gdy wrogowie wygnali Pawła z Berei, Tymoteusz pozostał w mieście, by budować nową wspólnotę. Później Paweł wysłał Tymoteusza do Thesalonik (Salonik), gdzie nowo nawróceni chrześcijanie cierpieli prześladowania. Był też prawdopodobnie z Pawłem, gdy Apostoła Narodów więziono w Cezarei i w Rzymie, a i jego na krótko zatrzymano.
Wielka przyjaźń
Więź, która łączyła Tymoteusza i Pawła, szybko przerodziła się w coś więcej niż stosunek ucznia i mistrza. Dla Pawła Tymoteusz rychło stał się kimś tak bliskim, jak brat czy ukochany syn. W Liście do Filipian Paweł pisze, iż nikt nie był mu tak drogi, jak właśnie Tymoteusz. Znamy dwa listy Pawła do Tymoteusza, drugi z nich pisany z Rzymu, w oczekiwaniu na egzekucję. W obu Apostoł Paweł dodaje swemu uczniowi odwagi i ostrzega przed niebezpieczeństwami, grożącymi wczesnemu Kościołowi.
Przywódca Efezjan
Jak głosi tradycja, przed śmiercią Paweł mianował Tymoteusza biskupem Efezu, co było wówczas jedną z najważniejszych funkcji w Kościele. Tymoteusz sprawował swój urząd do późnej starości. Zginął ponoć od ciosów pałek, gdy sprzeciwił się pogańskim obrzędom. Tymoteusz był wielkim misjonarzem, a jego przyjaźń z Pawłem to wspaniały przykład braterstwa pierwszych chrześcijan.
Modlitwa
Boże, święty Tymoteusz był gorliwym głosicielem Tivej nauki i Twej miłości. Spraw, abyśmy i my miłość do Ciebie umieli rozpalić w sercu naszym i w sercach naszych bliskich.
Amen