Jan Paweł II, czyli Karol Wojtyła (1920 – 2005) był polskim duchownym rzymskokatolickim, biskupem pomocniczym krakowskim oraz arcybiskupem metropolitą krakowskim. Był wreszcie jedynym papieżem Polakiem. Oprócz tego był także aktorem, dramaturgiem i pedagogiem, również filozofem.
Krótki życiorys Jana Pawła II
Jan Paweł II (wł. Karol Wojtyła), urodził się 18 maja 1920 roku. Był polskim duchownym, poetą, arcybiskupem, kardynałem, natomiast od 16 października 1978 do 2 kwietnia 2005 roku papież, głową Watykanu. Przyszedł na świat w Wadowicach. Jego młodość określały aktywności sportowe oraz funkcja ministranta w lokalnej parafii. Uczył się w wadowickim gimnazjum. Tuż przed wybuchem II wojny podjął się studiów polonistycznych na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Tam też brał udział w spotkaniach artystycznych, grał w teatrze. W 1942 roku podjął studia teologiczne w tajnym krakowskim Metropolitalnym Seminarium Duchownym. W 1946 roku przyjął święcenia i został duszpasterzem. Później intensywnie pracował teologicznie, współpracując z katolickimi czasopismami. Brał udział w Soborze Watykańskim II wspinając się po kolejnych szczeblach hierarchii kościelnej. W efekcie biskupem został już w roku 1958, a arcybiskupem pięć lat później, by wreszcie w 1967 otrzymać nominację kardynalską. W 1978 roku konklawe wybrało Karola Wojtyłę na pierwszego w dziejach papieża Polaka. Rozpoczął tym samym pontyfikat trwający długo, bo przeszło 26 lat. Miał w tym czasie istotny wpływ na kształtowanie indywidualnych postaw oraz kształt społeczny, m.in. w kraju takim jak Polska. W roku 1981 miał miejsce zamach na jego życie, co udało mu się przeżyć. Był zwolennikiem ekumenizmu i pielgrzymem – odbył 104 pielgrzymki, w tym 8 do Polski. Został autorytetem moralnym również z uwagi na cierpienie, jakie znosił szczególnie pod koniec pontyfikatu, nie rezygnując z posługi kapłańskiej do samego końca. Zmarł 2 kwietnia 2005 roku.
"Po co mi mówisz?" „Co mi mówisz górski strumieniu? W którym miejscu ze mną się spotkasz? Ze mną, który także przemijam?... Zatrzymaj się - to przemijanie ma sens! Potok się nie zdumiewa, lecz zdumiewa się człowiek! Kiedyś temu zdumieniu nadano imię "Adam". Zatrzymaj się... ...we mnie jest miejsce spotkania " z Przedwiecznym Słowem" Jeśli chcesz znaleźć źródło musisz iść do góry, pod prąd. Gdzie jesteś źródło? Cisza. Dlaczego milczysz? Jakże starannie ukryłeś tajemnicę twego początku. Pozwól mi wargi umoczyć w źródlanej wodzie, odczuć świeżość.”
"Myśl jest przestrzenią dziwną" „Bywasz nieraz, że w ciągu rozmowy stajemy w obliczu prawd, dla których brakuje nam słów,, brakuje gestu i znaku - bo równocześnie czujemy: żadne słowo, gest ani znak- nie uniesie całego obrazu, w który wejść musimy samotni, by się zmagać podobnie jak Jakub. Lecz nie tylko zmaganie z obrazem, który trzeba dźwigać w swoich myślach, z podobieństwem tych wszystkich przedmiotów, z których człowiek wewnętrznie się składa, czyny nasze czyż zdołają ogarnąć, i to ogarnąć aż do dna, te wszystkie głębokie prawdy, nad którymi myśleć nam wypada” Jeśli chciałbyś podzielić się z Nami ulubionym fragmentem wiersza, napisanego przez któregoś z wybitnych pisarzy - księży, napisz do Nas. Opublikujemy je na naszym profilu, w kolejny poniedziałek miesiąca. Strona wykorzystuje cookies.